«بسْم الله الرحْمن الرحیم» بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان
فالزاجرات زجْرا (۲) بآیتهاى قرآن که باززنندست از بدیها.
و الصافات صفا (۱) بفرشتگان پرستندگان او قطار قطار.
فالتالیات ذکْرا (۳) بخوانندگان سخن خداوند عز و جل.
إن إلهکمْ لواحد (۴) که خداوند شما یکى است.
رب السماوات و الْأرْض و ما بیْنهما خداوند آسمانها و زمینها و هر چه میان آن، و رب الْمشارق (۵) و خداوند مشرق و مغرب آفتاب.
إنا زینا السماء الدنْیا ما بیاراستیم آسمان دنیا را، بزینة الْکواکب (۶) بآرایش ستارگان.
و حفْظا منْ کل شیْطان مارد (۷) آن ستارگان نگاه داشت کردیم و کوشیدن از هر دیوى ستنبه شوخ.
لا یسمعون إلى الْملإ الْأعْلى نمىنیوشند بآن گروهان زبرین، و یقْذفون منْ کل جانب (۸) و مىاندازند ایشان را از هر سوى.
دحورا براندن ایشان، و لهمْ عذاب واصب (۹) و ایشانراست عذابى پیوسته همیشه.
إلا منْ خطف الْخطْفة مگر که دیوى سخن دزد سخنى رباید،، فأتْبعه شهاب ثاقب (۱۰) در پى او نشیند شاخى آتش درفشان سوزان.
فاسْتفْتهمْ پرس از ایشان، أ همْ أشد خلْقا که ایشان سختتراند بر آفریدگار در آفرینش أمْ منْ خلقْنا یا او که بیافریدیم، إنا خلقْناهمْ منْ طین لازب (۱۱) ما بیافریدیم ایشان را از گلى دوسنده.
بلْ عجبْت شگفت مىآید ترا، و یسْخرون (۱۲) و افسوس میدارند بر تو و سست مىفرادارند ترا.
و إذا ذکروا و چون ایشان را پند دهند و در یاد ایشان دهند، لا یذْکرون (۱۳) یاد نکنند و پند نپذیرند.
و إذا رأوْا آیة و آن گه که نشانى بینند از نشانهاى، یسْتسْخرون (۱۴) یکدیگر را بر سخریت مىخوانند.
و قالوا إنْ هذا إلا سحْر مبین (۱۵) و آن نشان را میگویند نیست این مگر جادویى آشکارا.
أ إذا متْنا و کنا ترابا و عظاما باش ما آن گه که خاک گردیم و استخوان، أ إنا لمبْعوثون (۱۶) أ و آباونا الْأولون (۱۷) ما با پدران پیشینان ما برانگیختنىایم؟
قلْ نعمْ و أنْتمْ داخرون (۱۸) گوى «نعم» آرى برانگیختنىاید و شما درمانده و کم آمده.
فإنما هی زجْرة واحدة فإذا همْ ینْظرون (۱۹) چنین بود جز ازین نه یک راندن بود که ایشان زنده مىشوند مىنگرند.
و قالوا یا ویْلنا و میگویند اى هلاکا بر ما و نفریغ، هذا یوْم الدین (۲۰) آنک این روز شمار و پاداش.
هذا یوْم الْفصْل این آن روزگار بر گزاردن است، الذی کنْتمْ به تکذبون (۲۱) آن روز که شما بدروغ مىداشتید و مىگفتید که دروغ است.
احْشروا الذین ظلموا و أزْواجهمْ فراهم آرید ایشان را که بر خود ستم کردند و همسران ایشان را، و ما کانوا یعْبدون (۲۲) منْ دون الله و هر چه مىپرستیدند فرود از الله، فاهْدوهمْ إلى صراط الْجحیم (۲۳) و ایشان را فرا سر راه دوزخ دهید.